AMS Advocaten: advocatenkantoor in Amsterdam en Naarden

Beroep op rechtsvermoeden van arbeidsomvang leidt tot geslaagde loonvordering

De rechtspositie van flexwerkers die werkzaam zijn op basis van een oproepovereenkomst waarin geen vaste arbeidsomvang is vastgelegd, wordt versterkt door het rechtsvermoeden van arbeidsomvang. De werknemer stelt daarmee dat de bedongen arbeid wordt vermoed een urenomvang te hebben die gebaseerd is op het gemiddelde in een bepaalde referteperiode. Een werknemer die een beroep doet op dat rechtsvermoeden van arbeidsomvang kan volstaan met aannemelijk te maken dat hij of zij drie maanden achtereenvolgend in een bepaalde urenomvang heeft gewerkt. Voor de volledigheid is het wel goed om op te merken dat een werknemer natuurlijk ook langer kan wachten dan drie maanden voordat hij of zij een beroep doet op het rechtsvermoeden van arbeidsomvang. Het staat de werknemer daarbij (ook) vrij om de referteperiode te kiezen die hij of zij wil, mits deze ten minste drie maanden is. Vervolgens is het aan de werkgever om te bewijzen dat er niet drie opeenvolgende maanden in dat urenomvang is gewerkt en/of dat de gekozen referteperiode niet representatief is. Dat een beroep op het rechtsvermoeden van arbeidsomvang tijdens ziekte ook effect heeft, blijkt maar weer uit een recente uitspraak van de Rechtbank Oost-Brabant. Arbeidsrecht advocaat Manon van den Brand bespreekt deze zaak.

Lees verder