Verjaring betekent dat een rechtsvordering door verloop van een bepaalde tijd niet langer in rechte afdwingbaar is. Nederlands recht gaat uit van de gedachte dat een vordering gedurende slechts een bepaalde tijd in rechte geldend kan worden gemaakt. In het algemeen is die termijn voor vorderingen: 5 jaar na het moment van opeisbaarheid, of in geval van schadevorderingen: 5 jaar vanaf het moment waarop de schuldeiser bekend werd met de schadeveroorzakende gebeurtenis en de aansprakelijke persoon, en in beginsel maximaal 20 jaar. Nadat de verjaringstermijn is verstreken is de _rechts_vordering dus verjaard. De vordering zelf – de gehoudenheid om iets de doen – bestaat dus nog, maar is niet langer afdwingbaar. Een verjaarde vordering is daarmee een natuurlijke verbintenis Een rechtens niet-afdwingbare verbintenis.
» Meer over natuurlijke verbintenis natuurlijke verbintenis.