Van wraakporno is sprake als er foto- en/of video materiaal met seksueel getinte inhoud zonder toestemming van de gefotografeerde of de gefilmde op internet wordt geplaatst. Het feit of de foto of video zelf gemaakt is met toestemming, maakt niet uit.
Veruit het bekendste voorbeeld van wraakporno is het filmpje van de toen 21-jarige Chantal dat in 2015 via een nepaccount op Facebook werd geplaatst. In een door AMS Advocaten opgestart kort geding tegen Facebook werd geoordeeld dat Facebook de plicht heeft om aan het slachtoffer alle beschikbare gegevens over het nepaccount af te staan. Door dat niet te doen handelde Facebook onzorgvuldig en onrechtmatig.
Een vordering tot afgeven van gegevens in dit soort zaken vindt vrijwel altijd plaats in een kort geding. Aan een dergelijk veroordeling kan een dwangsom worden gekoppeld. Ook kan worden gevorderd dat als de betreffende tussenpersoon (zoals Facebook, Twitter of YouTube) blijft volhouden niet meer over gegevens te beschikken, een onderzoeker onafhankelijk onderzoek moet verrichten.
Er zijn meer rechtszaken gevoerd over het verstrekken van gegevens. Google is in 2008 veroordeeld tot het verstrekken van persoonlijke gegevens van een gebruiker van Gmail. In deze zaak kwam vast te staan dat de gebruiker van Google’s webdiensten onrechtmatig handelde jegens de eisers. De belangen van eisers om de identiteit van de gebruiker van Google’s Gmail te kunnen vaststellen wogen daarom zwaarder dan het belang van Google om de privacy van haar gebruikers te beschermen.
Ook Instagram is in Nederland veroordeeld om de NAW-gegevens van een accounthouder vrij te geven. De rechter vond in die zaak (die in 2016 speelde) eveneens dat de belangen van de eisende partij zwaarder wogen dan de privacy van de persoon die de betreffende foto’s op Instagram had gezet.