verborgen camera

Laatste redmiddel

Het gebruik van een verborgen camera is regelmatig inzet van een gerechtelijke procedure. Het uitgangspunt is dat het gebruik van een verborgen camera verboden is en slechts in bijzondere situaties is toegestaan. Het moet een laatste redmiddel voor de journalist zijn.

Voor journalisten gaat het om het belang van vrije nieuwsgaring: is er nieuws of informatie verkregen die zonder het gebruik van een verborgen camera niet mogelijk was? Als het doel van het maken van opnamen met verborgen camera is om onrechtmatige praktijken te bewijzen terwijl dit ook op een andere, legale manier kan worden gedaan, dan is het gebruik van een verborgen camera onrechtmatig.

Ernstige misstand?

Een van de bekendste voorbeelden uit de rechtspraak is misschien wel de geheime opnamen die door een 20-jarige man gemaakt zijn van Onno Hoes, op dat moment burgemeester van Maastricht. Hoes zat op dat moment in een café en dacht een privégesprek te voeren.

In dit soort zaken dient de rechter altijd een belangenafweging te maken tussen het recht op vrije meningsuiting enerzijds en het recht op privacy van eiseres anderzijds. De rechtbank oordeelde in deze zaak dat er geen sprake was van een ernstige misstand die alleen blootgelegd kon worden met behulp van een verborgen camera. Omroep Powned had de beelden niet mogen uitzenden.

Openbare ruimte

Maar in hoger beroep blijkt het Hof een andere mening te zijn toegedaan. Hoewel het Hof vindt dat er ‘op indringende wijze’ inbreuk is gemaakt op het privéleven van de burgemeester, weegt de journalistieke vrijheid in dit geval zwaarder, aldus het Hof. Het maken en gebruiken van de heimelijk gemaakte opnamen was in dit geval geoorloofd.

Daarbij speelde voor het onder meer Hof een rol dat de geheime opnamen waren gemaakt in openbare ruimten. In dat geval is gebruik van een verborgen camera eerder geoorloofd dan op particulier terrein of in een privéwoning.